|
|
 19-03-2015 - Gefeliciteerd Jacko, 7 jaar alweer.
Vandaag voor de eerste keer je verjaardag daar boven met Opa Johan erbij met zijn drietjes samen met Hanneke. Bijzonder voor je maar ook voor ons. Wij missen hem doe de groeten maar.
De jaren schuiven langzaam voorbij elke keer schrik ik er weer van, is het al zolang geleden. Het voelt als veel korter. Ik mis je wel hoor. Wat zou het mooi geweest zijn om samen echte mannendingen te doen. Karten, fietsen, mannenpraat enz. Met de meiden is het ook top hoor, maar ik geloof niet dat ik ooit een specialist word in make-up en girl-talk.
Ik mis je nog elke dag, elk uur, en elke seconde. Afgelopen zomer kwam er een dominee langs mr. Veltkamp voor een interview. Hij heeft het toen heel mooi opgeschreven:
Beter verliezen dan dat je het nooit hebt gehad:
In onze kerken zingen we doorgaans geen liedjes van Rowwen Hèze. Toch kan een popsong soms feilloos woorden geven aan een diepe ervaring in leven en geloof. Dat ontdekte ik in een interview met ondernemer Leon van den Oord uit Ammerzoden, voor mijn rubriek Vijf in Het Kontakt. Leon had veel méér te vertellen dan ik in dat korte stukje kwijt kon, dus met zijn toestemming vertel ik hier wat uitgebreider over zijn antwoord op de derde van mijn vijf vaste vragen: “Welke gebeurtenis heeft een grote invloed op uw leven gehad?”
Daarop vertelde Leon over de geboorte van hun zoon Jacko, en over zijn sterven, zes dagen later. Nu, zes jaar later, staat elk van die zes dagen hem en zijn vrouw nog scherp voor de geest. Een kind verliezen is misschien wel het ergste wat je in het leven kan overkomen. Maar, ging Leon verder, Jacko’s leven én zijn sterven hebben ons ook heel veel gegeven. Geen dag gaat voorbij of we denken aan hem. Vaak op een onverwacht moment. Juist als je met heel iets anders bezig bent, dan is-ie er ineens. Ja, dat grijpt diep in. En als je dan zoals wij, vervolgt Leon, dat echt kunt delen met de mensen om je heen, dan ben je met elkaar ook wel echt bij de essentie van het leven. Bij waar het in je leven en ook in je geloof om gaat. Dan wordt het levensbagage. Hoe merk je dat, vroeg ik. Kijk, antwoordde Leon, als ik sindsdien voor beslissingen sta, het één tegen het ander afweeg (en zulke afwegingen, groot of klein, maak je in je leven heel vaak), dan is deze ervaring een belangrijke factor daarbij.
Op dat punt in ons gesprek noemde Leon toen een liedregel van Rowwen Hèze: Beter verliezen dan dat je het nooit hebt gehad. Of, in het Limburgs dialect waar deze groep terecht zo trots op is: Beater verleeze dan det ge 't noeit het gehad. Ik kende het liedje niet, maar herkende het direct als dé grondwet van leven en liefhebben, van verliezen en rouwen. Want er is immers geen leven zonder verlies. Het verlies van iemand die zoveel voor je betekent, je kind, je partner, je vriend: dat scheurt een stuk uit je eigen leven. Dat doet vreselijk veel pijn. Zóveel, dat je soms denkt: had ik maar nooit ...
Wanneer een vriendschap, een relatie, een huwelijk is stukgelopen, zeggen mensen soms: daar begin ik nooit weer aan. Niet nóg een keer het risico lopen zó teleurgesteld te worden. Zo iemand bouwt dan een muur om zich heen, schermt zich af, met de bedoeling zich zo zou beschermen tegen toekomstig leed.
Maar daarmee zet je ook het belangrijkste van jezelf op het spel. Want dan zet je je hart in het vriesvak. Niet doen! Beter dan te bevriezen is het om te rouwen. Al het verdriet bij jezelf toelaten, mét alle pijn die dat doet. Een moeilijke weg, dat is het zeker. Maar een andere weg is er niet. Als je tenminste echt verder wilt. Daarom hier een stukje tekst van dat lied van Rowwen Hèze. Ze noemden het Heilige Antonius, de patroonheilige van allen die iets kwijt zijn. Elke Katholiek kent dat oude gebedje: Heilige Antonius, beste vrind, geef dat ik mijn (sleutels, portefeuille, vul maar in) weer vind.
Eerst mijn jas daarna een paar handschoenen, mijn schoolboeken, mijn tas en mijn verstand, die foto van jou en honderd andere dingen
die ik niet meer kon vinden, het liep uit de hand.
Verderop in het liedje gaat het dan ineens over verliezen van een andere orde±
Maar wat ik niet begreep dat het ooit kon gebeuren. Waarom ging je weg zonder afscheid zo vlug?
Kun je dat ook aan de heilige Antonius voorleggen, vraagt de ander zich af. Je kunt het natuurlijk altijd proberen:
De heilige Antonius, die moest het weten.
Hij schreef me terug: Beste vriend wist je dat
het beter is iets moois te verliezen,
beter te verliezen dan dat je het nooit hebt gehad?
Vanaf vandaag heb ik niks meer te vrezen.
Vanaf vandaag weet ik voortaan dat
het soms beter is iets moois te verliezen,
beter te verliezen dan dat je het nooit hebt gehad.
ds. Henk Veltkamp
Een fijne verjaardag nog vandaag, we zijn bij je.
Papa.
Terug naar nieuwsoverzicht
|
|
Op deze site vindt je kort wat informatie over Jacko en kun je een berichtje achterlaten. Ook zullen we wat leuke foto's plaatsen in het fotoboek.
Wil je een kaartje sturen? Dat kan ook! Stuur je kaartje naar het thuisadres van familie van den Oord:
Fam. van den Oord
Uilecotenweg 55
5324 JT Ammerzoden |
